Заканчэнне рэстаўрацыйна-рамонтных работ кафедральнага сабора імя Аляксандра Неўскага ў старажытным горадзе вылілася ў сапраўднае свята.
— Дзякуючы падтрымцы мясцовай улады, прад-прыемстваў, арганізацый, простых жыхароў Мсціслава мы адрамантавалі дах і ўсталявалі на царкве новыя залатыя купалы, — удакладніў настаяцель храма айцец Вячаслаў.
Вернікаў з гэтай падзеяй павіншаваў епіскап Магілёўскі і Мсціслаўскі Сафроній. Ён адслужыў малебен і выказаў словы падзякі ўсім, хто прыняў удзел у высакароднай справе. Старшыня Мсціслаўскага райвыканкама Васіль Віцюноў пры гэтым быў удастоены ордэна Кірылы Тураўскага.
Другое жыццё атрымала таксама драўляная царква Пакрова Божай Маці ў вёсцы Басценавічы.
— Правядзенняў набажэнства ў ёй даўно няма, усё прыйшло ў заняпад. А калісьці тут стаяў жаночы манастыр, які славіўся сваім майстэрствам жывапі-су на ўсю Еўропу, — адзначыў айцец Вячаслаў.
Абразы адроджанаму храму дарылі вернікі з розных прыходаў вобласці. Знайшлося месца і цуду. У царкву вярнуліся Евангелле ХІХ стагоддзя і ікона, якія калісьці ёй належалі. Праваслаўныя рэліквіі захавалі мясцовыя жыхары.
А ў хуткім часе плануецца завяршыць рамонт яшчэ ў адным храме Мсціслава — Тупічэўскім. Адрамантаваныя цэрквы маюць не толькі духоўную, але і культурную каштоўнасць.
Святлана МАРКАВА, «Р»
— Дзякуючы падтрымцы мясцовай улады, прад-прыемстваў, арганізацый, простых жыхароў Мсціслава мы адрамантавалі дах і ўсталявалі на царкве новыя залатыя купалы, — удакладніў настаяцель храма айцец Вячаслаў.
Вернікаў з гэтай падзеяй павіншаваў епіскап Магілёўскі і Мсціслаўскі Сафроній. Ён адслужыў малебен і выказаў словы падзякі ўсім, хто прыняў удзел у высакароднай справе. Старшыня Мсціслаўскага райвыканкама Васіль Віцюноў пры гэтым быў удастоены ордэна Кірылы Тураўскага.
Другое жыццё атрымала таксама драўляная царква Пакрова Божай Маці ў вёсцы Басценавічы.
— Правядзенняў набажэнства ў ёй даўно няма, усё прыйшло ў заняпад. А калісьці тут стаяў жаночы манастыр, які славіўся сваім майстэрствам жывапі-су на ўсю Еўропу, — адзначыў айцец Вячаслаў.
Абразы адроджанаму храму дарылі вернікі з розных прыходаў вобласці. Знайшлося месца і цуду. У царкву вярнуліся Евангелле ХІХ стагоддзя і ікона, якія калісьці ёй належалі. Праваслаўныя рэліквіі захавалі мясцовыя жыхары.
А ў хуткім часе плануецца завяршыць рамонт яшчэ ў адным храме Мсціслава — Тупічэўскім. Адрамантаваныя цэрквы маюць не толькі духоўную, але і культурную каштоўнасць.
Святлана МАРКАВА, «Р»
