Свято-Елисаветинский монастырь. Инокиня Ольга с братьями и сестрами будет доставлять куличи на дом. 
Дарэчы, у манастыры робяць прамыя трансляцыi набажэнстваў. Напрыклад, у Вялiкдзень iх будзе аж дзве: у поўнач i ў 9 гадзiн ранiцы.У справу iдуць мужчынскiя рукi
На кухнi, а дакладней, у сучасным цэху, працуюць браты. Першы робiць цеста i замешвае, другi кiдае прадукты ў цестамес i кантралюе ход работы, трэцi адразае патрэбную колькасць цеста i ўзважвае, перадаючы наступнаму для дадання ў формы i адпраўку ў велiзарныя духавыя шафы. Яны працуюць так спрытна, што толькi паспявай пракантраляваць, што i куды iдзе. Дарэчы, робяць не толькi велiкодныя кулiчы — маленькiя i вялiкiя, але i хлеб, рулеты, пiражкi з рознымi начынкамi. Мiма нас праносiцца старшы змены з двума вёдрамi, у якiх плаваюць жаўткi з бялкамi. За iм — пекар з лiтрамi сланечнiкавага алею. Часу ў iх мала — перад Вялiкаднем трэба зрабiць шмат кулiчоў для магазiна, палатак каля храма, а яшчэ iм трэба забяспечыць дастаўку на дом! Вось вы ведалi, што можаце замовiць дастаўку са Свята-Елiсавецiнскага манастыра? У гэтым годзе гэта стала магчымым дзякуючы iнiцыятыве сясцёр i братоў.
За братоў месіць цеста машына — цестамес.Вы, напэўна, заўважылi, што велiкодныя кулiчы робяць менавiта браты? Так, гэта iх пякарская праца. Сёстры ў суседнiм цэху адказваюць за кандытарскiя вырабы: торцiкi, пiрожныя... За iмi знаходзiцца цэх, дзе пакуюць велiкодныя кулiчы ў празрыстую абгортку, завязваюць чырвоныя стужачкi i адпраўляюць у скрынкi, каб акуратна перадаць у магазiн.
За кандытарскія вырабы — торцікі, пірожныя, адказваюць сёстры, а за кулічы — браты.Дзякуй Богу
Сцяпан Шавялёў, пекар Свята-Елiсавецiнскага манастыра, робiць невялiкi перапынак толькi дзеля нас — работы сапраўды вельмi шмат:
— Мы працуем у дзве змены па пяць чалавек, каб усё паспець. У звычайны час па трое — старшы змены i два памочнiка. Кожны год падрыхтоўка да гэтага свята — праверка на трываласць. Вось нават хлопцы, якiя пачалi ўчора змену ў 17.00, i павiнны былi скончыць у 5 гадзiн ранiцы, усё яшчэ не сышлi: трэба рабiць кулiчы. I гэта не проста праца, гэта падабаецца! За змену ў нас атрымлiваецца ў сярэднiм 2000 кулiчоў — вялiкiх i маленькiх.
Сцяпан Шавялёў, пекар Свята-Елісавецінскага манастыра.Сцяпан працуе пекарам ужо 10 гадоў. Кажа, што менавiта гэтае месца дало яму магчымасць змянiць сваё складанае жыццё, здабыць прафесiю i вялiку сям’ю — зараз у яго тры дзiцяцi, якiм ён пячэ кулiчы, модныя тарты i рулеты:
— У мяне не было жыцця. Толькi нешта паламанае i разбуранае. Цяпер усё добра — дзякуй Богу. Менавiта тут я заняўся тым, да чаго быў схiльны з дзяцiнства: пачаў гатаваць ежу. Першае, што тут выйшла з-пад маiх рук, — бiсквiты. Як зараз памятаю! Вядома, атрымалася камяком. Але тут добра вучаць, ёсць рост i вельмi сур’ёзны падыход да ўсяго. Нават, сказаў бы, што ўсё больш строга, чым у iншых пякарнях.
Сцяпан для прыкладу расказвае пра хлеб, якi робяць тут: такi ва ўсiм Мiнску не знайсцi. Кажа, нi грама «хiмii». А разнастайнасць якая! «Манастырскi», «Лiтоўскi», «Барадзiнскi» i iншыя. Ён працягвае:
— Такi хлеб робяць у пары мiнскiх пякарняў, дзе бохан будзе каштаваць ажно 5 рублёў. У нас у разы менш, i, да таго ж, наш вельмi смачны i карысны. Напрыклад, ёсць у нас хлеб па рэцэптуры 1956 года! Добрая класiка. Самае важнае пры гатаваннi хлеба i кулiчоў — шмат добрых iнгрэдыентаў: яек, малака, дрожджаў, алею, а таксама добра вымачаныя ў каньяку разынкi для кулiчоў. А яшчэ добры замес i час, якi мы вытрымлiваем. Парада: не спяшайцеся, калi робiце кулiчы i хлеб.
Робяць тут не толькі велікодныя кулічы, але і хлеб, рулеты, піражкі з рознымі начынкамі.Сцяпан не расказвае ўсе сакрэты вытворчасцi велiкодных кулiчоў, якiя ўнутры выглядаюць неяк чароўна — як паветраная падушка ў каркасе цеста. Пры нас ён упрыгожвае iх: маленькiя кулiчыкi абмаквае ў белы шакалад — выглядае вельмi смачна! Пасля дадае кандытарскую рознакаляровую стружку. Вялiкiя кулiчы мачае ў цукровую глазуру, а наверх для пушчай прыгажосцi вафельныя дэкаратыўныя ўпрыгажэннi — кветачку i лiсцiкi. Шакаладам пiша: «ХВ» — Хрыстос Уваскрос! Зрабiўшы такую партыю, зноў прымаецца выконваць новыя задачы, якiя ставiць галоўны змены: трэба ўключыць духавыя шафы для наступнай партыi кулiчоў. Аказалася, пакуль мы размаўлялi, пекары паспелi зрабiць яшчэ рулеты з макам, арэхамi, курагой i чарнаслiвам, а яшчэ кулiчы, хлеб... Гэта б войска, ды на маю кухню!
Апошні штрых — змазаць піражкі алеем. Перад намі яны з вішняй! Напэўна, смачна, але братам пакуль спрабаваць нельга — пост.Зноў i зноў гудуць цестамесы, на бляхах мяняюць паперу для выпечкi, у вагонкi грузяць формы. Перад носам дастаюць з духавой шафы партыю кулiчоў: у нос б’е салодкi водар, а акуляры пацеюць ад пары, якая iдзе ад кулiчыкаў. Нам дораць маленькiя булкi, але спрабаваць цяпер iх не будзем: вось у нядзелю — у свята Вялiкадня, калi па горадзе павязуць велiкодныя кулiчы браты i сёстры Свята-Елiсавецiнскага манастыра, падзелiм iх з сем’ямi пад цёплую гарбату.
kasel@sb.by
