Народный поэт Владимир Каризна рассказал, как сочинял Государственный гимн Беларуси

Ва Уладзіміра Карызны многа песень, прысвечаных роднай Беларусі. Але асобная гісторыя — гімн суверэннай краіны, які стаў нашым сімвалам, гучыць на ўсіх значных урачыстасцях, а спявае яго ўвесь народ. На напісанне лепшага тэксту праводзіўся конкурс, і паэт не адразу наважыўся ў ім паўдзельнічаць.
— У 2002 годзе быў аб’яўлены конкурс на напісанне новага тэксту, бо былы страціў актуальнасць. Напрыклад, там гаварылася пра саветы: «Нас аб’яднала Леніна імя, Сталін павёў нас к шчасцю ў паход». Патрабавалася змяніць і некаторыя іншыя моманты, бо Беларусь моцна станавілася на ногі, стала незалежнай. За стварэнне тэксту, адпаведнага новым рэаліям, адразу ўзялося некалькі аўтараў, — адзначыў паэт.

Уладзімір Карызна на чарговую прапанову Саюза пісьменнікаў пагадзіўся, вырашыў таксама паспрабаваць свае сілы ў конкурсе. І з-пад яго пяра выйшаў новы асучаснены тэкст:

— Разумеў, што гэтая праца вельмі адказная. Але час ішоў, тэксту так і не з’явілася. А я і зараз, і тады быў вялікі патрыёт з моцным жаданнем падтрымаць Бацькаўшчыну. Як жа краіне жыць без галоўнай, урачыстай, патрыятычнай песні? Першым правілам яе напісання былі шчырасць і любоў да зямлі. Складаў словы і думаў пра Беларусь. Стараўся, каб тэкст атрымаўся ёмкі, цёплы, салідны і разам з тым лірычны, бо Беларусь жаночага роду.

Класічную і знаёмую мелодыю Нестара Сакалоўскага Уладзімір Карызна вырашыў пакінуць, бо, хоць краіна памянялася, музыка жыве вечна. Аўтарства Міхася Клімковіча таксама засталося, бо скарыстаў адтуль некаторыя думкі і словы, якіх пры напісанні галоўнай песні краіны нельга абмінуць: