З прыпраў нашы продкі паважалі воцат, хрэн і розную зеляніну

Нашы прабабулі з прадзядулямі былі яшчэ тымі кулінарамі. Хоць і не жылі багата, але маглі здзівіць стравамі з незабыўным смакам, якога дасягалі ў многім дзякуючы прыправам. І калі шляхта з гараджанамі мелі магчымасць ужываць прывазныя перац, гарчыцу, імбір, карыцу, шафран, то сяляне ў якасці прыпраў выкарыстоўвалі тое, што маглі вырасціць на сваіх агародах: карыяндр, хрэн, мяту, пятрушку, кмен, кроп.


Хрэн без масла

У некаторых беларускіх сем’ях да сёння захавалася традыцыя не купляць хрэн у магазіне, а церці яго ўласнаручна. Кажуць, па пякучых і смакавых якасцях хатні хрэн нашмат пераўзыходзіць фабрычны. Найлепш яшчэ восенню нарыхтаваць карэнне хрэну, якое можна захоўваць каля паўгода. Націраецца хрэн на дробнай тарцы і пажадана на свежым паветры, дзе пах эфірных масел, якімі багата гэта расліна, хутчэй знікае і выклікае менш непрыемных адчуванняў. У наш час можна спрасціць працэс і перакруціць карэнні праз мясарубку.

Для больш лёгкай версіі прыправы ў 300 г сцёртага хрэну дадаюць 1 ч. л. цукру, крыху солі і 200 г смятаны. Больш моцны і экзатычна чырвоны хрэн атрымаецца з сокам бурака: да 250 г сцёртага хрэну дадаюць 125 мл соку сырога чырвонага бурака, 8 г уксуснай эсенцыі, 1 ст. л. цукру і 0,5 ст. л. солі.

“Зялёны” воцат

Адной з найбольш пашыраных прыпраў у кулінарыі лічыўся воцат. Яго таксама гатавалі ў хатніх умовах. Справа гэтая няхуткая — воцат мог паспяваць некалькі месяцаў. Наўрад ці хтосьці адважыцца гатаваць яго з нуля ў ХХІ стагоддзі. Але паспрабаваць зрабіць з гатовай асновы духмяны воцат можна. Літрам воцату заліваюць каля 250 г сушанага эстрагону альбо кропу, пятрушкі, іншай зеляніны, настойваюць каля месяца. Затым зеляніну вымаюць, а духмяны воцат выкарыстоўваюць у марынадах, мясных і рыбных стравах, да халадцоў, салёных грыбочкаў.

Міла КАВАЛЁВА

infong@sb.by